Περιγραφή:

 

Το κυπαρίσσι είναι ένα κωνοφόρο, αειθαλές δέντρο, με καταγωγή από τη Μεσόγειο και τη δυτική Ασία. Βρίσκεται ως αυτοφυές στην Ελλάδα, την Κύπρο, τη Μικρά Ασία, τη Συρία, τον Λίβανο και το Ιράν, καλλιεργείται δε και ως καλλωπιστικό σε ολόκληρη τη νότια Ευρώπη. Τα περισσότερα είδη είναι δέντρα που φτάνουν σε ύψος τα 30 μέτρα και έχουν σχήμα οβελίσκου/κολώνας. Λίγα είναι τα θαμνώδη είδη που είναι αυτοφυή άγριων βραχωδών περιοχών, με απλωμένα κλαδιά που δεν ξεπερνούν σε ύψος τα 7 μέτρα.

Ο φλοιός του δέντρου χωρίζεται σε λωρίδες, ενώ τα μικρά, σκούρα φύλλα του, που σε μεγαλύτερη ηλικία αποκτούν λέπια, είναι πολύ πυκνά και σκεπάζουν τα μικρά κλαδιά. Τα φύλλα εποχιακά συνοδεύονται από μικρούς σφαιρικούς κώνους, που όταν γονιμοποιηθούν φέρουν σπόρους. 

 

Χρήση & Ιστορία:

 

Τα κυπαρίσσια φυτεύονται σε πάρκα, κατά μήκος των δρόμων, για τη δημιουργία αντιανεμικών φραγμάτων, καθώς και σε αναδασώσεις. Η καλής ποιότητας ξυλεία του χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία. Το ξύλο του κυπαρισσιού από την αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε στις δομικές κατασκευές, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Παρθενώνα. 

Το κυπαρίσσι ενέπνευσε ακόμη τον ελληνικό μύθο του Κυπάρισσου, ενός νέου από την Κέα, εγγονού του Ηρακλή και αγαπημένου συντρόφου του Απόλλωνα. Ένα εξημερωμένο ιερό ελάφι βρισκόταν πάντα μαζί του. Όταν μια μέρα ο Κυπάρισσος το θανάτωσε από απροσεξία με ένα ακόντιο, γεμάτος απελπισία, ζήτησε από τους θεούς να πεθάνει, αλλά να κυλούν τα δάκρυά του αιώνια. Οι θεοί μεταμόρφωσαν τον νέο σε κυπαρίσσι. Το δέντρο με το σκούρο πράσινο χρώμα έγινε το δέντρο της θλίψης και οι καρποί του τα κρυσταλλωμένα δάκρυα του Κυπάρισσου. 

Στους αρχαίους πολιτισμούς το κυπαρίσσι αντιπροσώπευε το πένθος. Σε ένδειξη πένθους, κρεμούσαν κλωνάρια κυπαρισσιού έξω από τις πόρτες μετά τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Οι Χριστιανοί λόγω της μορφής του, θεωρούν ότι συνδέει τη γη με τον ουρανό.