Περιγραφή:

 

Η λεβάντα είναι αειθαλής και πολυετής πόα που ανθίζει κάθε καλοκαίρι. Είναι πολύκλαδη, με όρθιους βλαστούς που φύονται από τη βάση. Φτάνει σε ύψος τα 30 έως 80 εκατοστά, έχει γκριζοπράσινα φύλλα, στενά ως λογχοειδή. Είναι ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών, ενώ συναντάται επίσης στις ασιατικές χώρες. Καλλιεργείται σε εδάφη πλούσια σε ασβέστιο, καθώς αυτό βελτιώνει την ποιότητα του αιθερίου ελαίου της και βοηθά την ανάπτυξη του φυτού. Δεν αγαπά ιδιαίτερα την υγρασία, αλλά ούτε και την ολοσχερή ξηρασία. Πολλαπλασιάζεται με σπόρους, με μοσχεύματα και με παραφυάδες.

​

Χρήση & Ιστορία:

 

Από την αρχαιότητα έως σήμερα, η λεβάντα διένυσε αιώνες ολόκληρους έχοντας μια από τις σημαντικότερες θέσεις ανάμεσα στα αρωματικά και θεραπευτικά φυτά. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι παρασκεύαζαν από λεβάντα ένα αρωματικό βάλσαμο που χρησιμοποιούσαν στο τελετουργικό της μουμιοποίησης. Η λεβάντα πήρε το όνομα της από το λατινικό lavare που σημαίνει «πλένω». Η κυρία χρηστικότητα της στην αρχαιότητα ήταν ο αρωματισμός των λουτρών. Αργότερα και ιδιαίτερα την περίοδο του Μεσαίωνα, τα φρεσκοπλυμένα ασπρόρουχα αρωματίζονταν με το γλυκό και δροσιστικό της άρωμα.

Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, καθώς και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές ιδιότητες και βοηθά στην επούλωση τραυμάτων. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και αναφέρονται στον Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και τον Γαληνό. Στην Αραβική ιατρική, η λεβάντα θεωρήθηκε πολύτιμο σπασμολυτικό και αντιβηχικό φάρμακο.